Zo heet het dorp en de parochie waar pater Kees Spil werkte van 1977 tot aan zijn gewelddadige dood op 22 oktober 1988.
Buswale is een dorp ver van de stad Jinja, niet ver van de grens van Kenia. Met de auto is het ongeveer 2.5uur rijden. Er is geen openbaar vervoer, er is geen stroom of stromend water. Dat maakt dat de levensomstandigheden daar heel anders zijn.
De parochie Buswale is zeer uitgestrekt en heeft meerdere dorpjes onder zijn hoede, met ieder een eigen kleine kerk soms nog van leem of anders van zelfgebakken stenen gemaakt. Ook heeft de parochie Buswale een aantal eilanden in het Victoria meer onder zijn hoede, genaamd Sikulu eilanden, Hamas en Lola. Deze eilanden worden per motorboot door de parochie pastoor bezocht. Dit is steeds weer een hele onderneming van soms meerdere dagen.
Op het vaste land vind het meeste vervoer tegenwoordig nog steeds plaats per fiets of gewoon lopend. Schoolkinderen en groepen worden vervoerd met een open truck waar ze in staan! Tegenwoordig ook een regelmatig voorkomend beeld is vervoer per boda-boda. Dit is tegen betaling achterop meerijden op een fiets of brommer. De weg naar Buswale is niet geasfalteerd en in het regenseizoen daarom soms slecht of zelfs helemaal niet berijdbaar. De weg naar Buswale voert ook door een stuk moeras, waar zich prachtige gekleurde vlinders bevinden maar die in de regentijd soms helemaal niet toegankelijk is.
Voor een groot deel bestaat het dorp uit grote families die op een zogenaamde ‘Compound’ wonen hutjes, huizen in een kring opgesteld. Overleden familieleden worden begraven op het eigen erf.
Lemen hutjes en huizen zijn daar nog steeds een veel voorkomend beeld, maar de huizen van zelfgebakken stenen met golf platen nemen steeds meer de overhand. Als het gaat om wooncomfort is de originele constructie eigenlijk nog steeds het prettigst. Golfplaten zijn duur en erg warm in de zon.
De mensen leven daar van landbouw en beperkte veeteelt, vaak geiten, kippen en soms een koe. Groente en fruit wat teveel is, wordt verkocht langs de weg.
Ook vind je onderweg kleine winkeltjes genaamd ‘Duka’. Gebouwtjes van hooguit 3-4 vierkante meter maar met een uitgebreid assortiment, van kleine zakjes Persil tot teenslippers.
Kees ligt begraven achter zijn kerk. Na zijn dood hebben verschillende Afrikaanse pastoors daar gewerkt. In samenwerking met deze pastoors zijn er verschillende projecten gerealiseerd. De regelmatige wisseling van pastoors maakte het soms moeilijk om een project goed uit te voeren of op te zetten.
In Buswale is de organisatie BUCAPIDO opgezet, hierin zijn afgevaardigden van verschillenden groepen uit de gemeenschap zoals de kerk, vrouwengroep, scholen en polikliniek, samen komen ze met projectvoorstellen die dan door de stichting worden bestudeerd en financieel ondersteund. De stichting streeft naar deze financieel ‘ondersteunende’ constructie met als doel Buswale niet geheel afhankelijk te maken van de stichting.
Communicatie was in het verleden moeizaam mede door de afgelegen locatie en het slechte vervoer. Het plan is toen ontstaan om met behulp van zonnecellen stroom op te wekken en daarop computers te laten draaien en ook andere belangrijke plaatsen ermee van licht te voorzien. Zonne-energie heeft de laatste tijd veel opgang gemaakt in Uganda, van kleine tot grote collectoren. Ook de mobiele telefoon heeft daar zijn intrede gedaan.

Pater Kees samen met zijn vader Arie op visite bij een familie