Nico Vriend

Vanaf het allereerste bezoek aan Uganda in 1983, ben ik niet alleen gegrepen door de natuur en de mensen daar, maar vooral ook door het enorme verschil in welvaart. Bijna niets hebben, maar toch blij zijn met het weinige dat je bezit, met honger, ziekte en dood moeten vechten op een wijze die hier in Nederland al lang achterhaald is. Dát soort dingen maakt, dat je anders in onze consumptiemaatschappij komt te staan, meer gaat relativeren. Tegelijkertijd is het een sterke drijfveer om te proberen er iets aan te doen. Door middel van mijn bijdragen aan de Uganda Stichting, zet ik deze motivatie in handelen om.

Cees Duipmans

In 1983 was het de eerste keer dat ik in Oeganda aankwam om Pater Kees Spil te bezoeken.
Wat opviel was dat Kees daar met een enorme inzet en enthousiasme de mensen op allerlei manieren probeerde te helpen aan een beter bestaan. Boven aan de lijst stond het onderwijs, zodat de kinderen het later hopelijk beter hadden om een goed bestaan op te bouwen. Daarom ben ik ook na zijn overlijden actief geworden in de Stichting Uganda Werkvoortzetting Pater Kees Spil, om zo de mensen daar te blijven ondersteunen.

Vronie Spil-Konijn

Mijn eerste kennismaking met Afrika, met Uganda was in 1984, tijdens een bezoek van 4 weken aan Kees in Buswale. Deze eerste keer werd niet de voorspelde cultuurshock maar gaf me toen al een soort ‘thuis’ gevoel. Afrika deed iets met me. In die weken heb ik van nabij kunnen ervaren hoe belangrijk zijn werk was. Vooral de wijze waarop Kees vorm gaf aan zijn roeping.  Zijn overtuiging dat ontwikkeling niet alleen bestaat uit financiële ondersteuning, maar dat ontwikkeling ook bestaat uit het stimuleren van de mens en het hebben van respect voor elkaar ongeacht uiterlijk, kleur of afkomst. Toen na een aantal jaren vanuit de stichting de vraag bij mij kwam om het bestuur te komen versterken, was een volmondig JA voor mij dan ook vanzelfsprekend. Ook na zijn dood heb ik Buswale regelmatig bezocht.  Ondanks de dramatische wendingen in 1988 heb ik nog steeds dat “thuis”gevoel van de eerste keer. Nog steeds voel ik me geïnspireerd door deze “Erfenis van Kees” en hoop dat we met onze inzet zijn idealen kunnen blijven verwezenlijken.

Sjaak Spil

Ik zet mij in voor de stichting Uganda omdat ik geloof in de idealen van mijn broer pater Kees Spil: mensen vooruit helpen met de middelen die er zijn.

Helma Moolenaars

Ik woon samen met Arjan Welboren: pater Kees Spil was zijn oom. Toen ik gevraagd werd of ik in het bestuur wilde komen, twijfelde ik niet en zei gelijk “ja”. Ik ben er van overtuigd dat we hier niet alleen voor ons zelf op aarde zijn, maar ook om anderen te helpen. Ik vind het heel bijzonder wat door het initiatief van pater Kees allemaal al bereikt is en wil helpen dat verder uit te bouwen. Daar zet ik me de komende jaren graag voor in.